Dit monument is bedoeld om de vrijheid die wij denken te kennen te herinneren en te koesteren. Ik zeg specifiek, “denken te kennen”, omdat onze vrijheid de laatste tijd weer onder grote druk staat.
De achterliggende gedachte van de sculptuur:
Vanuit de gedachte over de laatst meegemaakte oorlog hier in Nederland, kennen wij een vrijheid die heden ten dage als normaal wordt bevonden. Maar is dat wel zo normaal? En is de vrijheid wel zo, zoals wij ons dat altijd hebben bedacht? Ieder heeft daar zo zijn eigen gedachten en meningen over die door de één graag uitgesproken worden en door de andere niet.
Terugdenkend aan de 2e wereld oorlog die velen van ons heden ten dage niet meer bewust hebben meegemaakt, is het belangrijk om te beseffen dat tijdens een oorlog conflicten worden bevochten. Conflicten die de mensheid zijn opgedrongen door overheden die onze landen regeren. De bevolking wordt in de aanloop van zo’n oorlog meegetrokken in een soort van haat tegenover een andere bevolkingsgroep. Deze ontwikkeling in de samenleving moet groeien en ontstaat niet van de 1 op de andere dag. Wij (de mensen in de samenleving) worden in de aanloop van een oorlog gevoed met haatgevoelens door overheid en media om onze haat zo groot te laten worden dat we mee willen vechten tegen het gecreëerde “onrecht”.
Maar de exacte reden van onrecht is in die aanloopjaren zo breed geworden dat één duidelijke reden haast niet meer is te onderscheiden. De gevoelens van haat zijn al wat overblijft zonder ons te beseffen dat we allemaal mensen zijn van vlees en bloed, (ongeacht afkomst, kleur, geloof etc etc.).
Een oorlogstijd wordt vaak gezien als een donkere tijd waarin de bevolking als een ‘gevangene’ in eigen land wordt behandeld. Om hier los van te komen kan je het conflict bevechten. Maar haat met haat vergelden is nooit een oplossing. Wanneer men een einde wil maken deze donkere tijden, dan is er daar maar 1 oplossing voor: het licht ontsteken en de liefde zichtbaar maken in plaats van de donkere haatgevoelens ten toon te spreiden.
Denk maar aan een donkere kamer. De enige manier om iets te ontwaren is door het licht aan te doen. Dat is wat er tijdens conflicten altijd moet gebeuren: door het licht te ontsteken wordt de ruimte zichtbaar en geeft het de mensen weer meer gevoel van ruimte en vrijheid. Ruimte om nieuwe dingen te ontwaren om hun liefde weer vorm te geven. Dat was niet alleen tijdens de tweede wereld oorlog zo, maar zo is het altijd geweest ……. Ook nu, nu we zien en voelen dat het licht, lees de liefde, langzaam overgaat in een soort van donkere haat waardoor er een tweedeling in de samenleving ontstaat.
Nijkerkerveen
Die tweedeling was in de WWII ook in Nederland te vinden, al was dat natuurlijk een geheel andere situatie dan heden ten dage. Maar het gaat mij om de gevoelens die toen en nu speelden onder de bevolking. De één sprak zich uit en de ander deed dat niet. De één hielp zichtbaar en de ander hielp achter de schermen, zoals bijvoorbeeld Jan en Dini van Meerveld uit Nijkerkerveen dat deden, die onderdak boden aan Joodse mensen. Al deze meningen, ideeën en gevoelens leven vanzelfsprekend ook onder de Nijkerkerveense bevolking.
Er is in Nijkerkerveen besloten om geen Oorlogsmonument te laten maken om dit te herdenken. Maar in samenspraak is er besproken om een vrijheidsmonument te laten creëren. De reden hiervoor is omdat we onze gedachten dan naar beide kanten kunnen laten gaan. met de beide kanten bedoel ik natuurlijk onze gedachten naar de slachtoffers vanuit de oorlog, maar ook de gedachten aan de zwaar bevochte vrijheid. De vrijheid waar we nu nog steeds voor moeten vechten.
Om die reden is het belangrijk om onze energie en gedachten die richting in te sturen. Laten we als bevolking van Nijkerkerveen een voorbeeld geven en zijn aan een ieder die daar voor open staat en de kettingen willen verbreken die ons proberen te vangen in de donkere haatgevoelens.
Laten wij samen ons licht verspreiden en laat de liefde die in ons bloeit tot een heldere uiting van vrijheid worden. Vrijheid die is ontstaan vanuit Liefde.
De sculptuur
De voorstelling is zowel natuurijk (organisch) als wel abstract / gestileerd met enige herkenbare fragmenten.
De sculptuur is vanaf de voet 2 meter hoog en moet als het ware een staande abstracte figuur voorstellen met een soort van mantel aan. De figuur is alleen herkenbaar aan de plooien van zijn mantel die vanaf het midden naar onderen zichtbaar zijn. Aan de ene zijde is een soort van vleugel te ontwaren en aan de andere zijde een gebroken ketting. De vleugel die een deel van de mantel vormt dient als beschermende engelenvleugel om ons (de mensheid) heen. De vleugel heeft symbolisch ook weer de rol om de vrijheid te symboliseren (denk aan de vrijheidsduif van vrede). Aan de andere zijde van de sculptuur vindt je een gedeeltelijke ketting die van bovenaf eerst onherkenbaar, maar later een duidelijke gebroken ketting wordt om onderin de sculptuur weer over te gaan in de plooien van de mantel. Middenin verschijnt een ritmisch in harmonie opgestelde groep van abstract/gestileerd
verbeelde mensen die de bevolking symboliseert. Deze ‘mensen’ staan opgesteld in een
hartvorm.
De symbolische betekenis van de ketting en de vleugel zijn om het midden van de sculptuur heen vervaardigd om te verbeelden dat de bevolking in het midden te kampen heeft met beide gevoelens. De gebroken ketting enerzijds verbeeld dat wij ons niet laten vangen in haat en altijd zullen willen leven vanuit liefde waarin wij symbolisch zijn opgesteld.
Kortom, dit monument laat ons bewust worden van de vrijheid die wij verworven hebben door te breken met het donker en door ons heil te zoeken in het licht. In het licht waar we vrijheid en liefde kunnen en zullen ontwaren.
“Dit monument is bedoeld om de vrijheid die wij denken te kennen” te herinneren en te koesteren”
– Beeldhouwer Jan-Carel Koster –
Bekijk zijn website
Steensoort: “Diabas”
Diabas is een prachtige harde steensoort die uitermate geschikt is voor het creëren van een sculptuur in de openbare ruimte. Niet alleen om zijn kwaliteit, maar ook om zijn kleur. De steen is afkomstig uit het zuiden van Duitsland waar een ader van ca 800 km in de bodem verborgen zit. Vroeger waren er veel groeves die deze steen delfden, maar tegenwoordig is er nog maar 1 groeve open die deze steen delft. Jammer genoeg wordt er weinig aan de beeldhouwers gedacht …… de manier van delven is namelijk door middel van dynamiet. Dat betekent dus dat je geluk moet hebben wanneer er een groot blok beschikbaar is. De blokken die ik meestal zoek voor specifieke projecten moeten ook groot zijn, maar liefst ook voorzien zijn van een ruwe zijde van de rots en dan ook nog eens het liefst de zijde die een eeuwenlange natuurlijke erosie van de steen kent.
Die erosie maakt het namelijk nog natuurlijker en interessanter mijns inziens. De steen is erg goed te polijsten, eigenlijk net als marmer. Al is marmer wat zachter om te bewerken. Maar doordat Diabas minder poreus is dan Marmer, blijft de glans langer zichtbaar. En dat vind ik een voordeel.
De ongepolijste stukken kunnen in Diabas gehakt zijn of gevijld etc etc. Door de verschillende manieren van bewerken krijg je een mooie kleurschakering waardoor je mooie accenten kunt aanleggen in de sculptuur. Dat heb je bij de meeste marmer soorten minder.
Sponsors Vrijheidsmonument
Gemeente Nijkerk
Actiecomité “Gun het Veen Glasvezel”
Delta Fiber Netwerk
Van de Tweel Foundation
Ekris Retail
Platform Nijkerkerveen
Doornhof Verzekeringen
Bouwbedrijf R. van de Mheen
Schilderwerk E. Hof
Hoveniersbedrijf Bouw Bulderweg
Spar Worst Nijkerkerveen
Erik van Dunschoten Elektrotechniek
Aart van der Kieft Schildersbedrijf
Timmer Grond- weg en waterbouw
